Erik van de Ridder van Rozenburg naar Feyenoord en vervolgens in Oranje ’Van een echt contract is het nooit gekomen’ 24 - 05 - 09 Erik van de Ridder begon ooit zijn voetballoopbaan in Rozenburg. Vader Karel was vanuit het Westland naar Rozenburg gekomen om er te gaan werken. Vader, ook een begaafd voetballer, speelde bij de Rood Gelen en toen Erik de leeftijd had om te gaan voetballen was Rozenburg natuurlijk de club waar Erik zijn eerste voetbaltrainingen kreeg. Rozenburg speelde in die periode al op het huidige sportpark West. Dat Erik talent had bleek al snel en ook bij Rozenburg was in de begin jaren dat talent niet onopgemerkt gebleven. Erik zou toen hij bij de D-tjes speelde een uitstapje gaan maken naar het grote Feyenoord en ook in die periode speelde Erik altijd in de hoogste teams voor zijn leeftijd en speelde zelfs een aantal wedstrijden voor het Nederlands elftal. Op een opendag die de stadionclub organiseerde ging vriendje Johan van Nieuwenhuizen naar Rotterdam en vroeg of Erik ook niet meewilde om eens te kijken of ze in aanmerking konden komen voor het dragen van het Feyenoord shirt. © Zonder toestemming van de webmaster is het niet toegestaan dit onderwerp in zijn geheel op andere websites te plaatsen ‘En dan kan je naar Varkenoord’ “Johan ging naar die opendag en uiteindelijk ben ik meegegaan. Was natuurlijk eerst best wel moeilijk. We kwamen alle twee door de selectie, maar als je in die jaren drie keer in de week naar Rotterdam moest en ook nog eens in het weekend spelen was dat best veel. Maar vervoer was in de begin periode geen probleem. De vader van Johan had een taxibedrijf dus werd er nog wel eens wat geregeld”, verteld Erik over die begin periode. “Eigenlijk kwam ik vrij snel in D1 van Feyenoord te spelen en later ook in C1. In die periode speelde ik hoofdzakelijk als laatste man. Ook in ‘De Kuip’ heb ik vaak gespeeld in die periode. D1 maar later ook C1 speelde voorwedstrijden als Feyenoord thuis speelde. Dat was natuurlijk een hele belevenis.   C1 was overigens niet zo’n goed team in dat jaar dat ik er speelde. We hadden Wim van Til als trainer kan ik me nog wel herinneren maar met wedstrijden was hij er nooit bij. In die periode heb ik ook voor het eerst in het Nederlands elftal gespeeld, het elftal onder 14 jaar. Die wedstrijd was dan wel niet in een stadion maar ergens in het midden van het land bij een amateurclub, maar een hele beleving. Later heb ik nog wel een aantal keren voor het Nederlands elftal gespeeld. In Frankrijk een toernooi en een paar keer op Wembley in Londen. In de periode met de B-tjes, waar ik ook weer in het Nederlands elftal heb gespeeld ik herinner me nog een wedstrijd tegen Griekenland die we uit verloren met 4-0 en thuis met 3-0 wonnen, speelde ik een hele sterke periode. En daarna kwam de overstap naar de stichting. ‘je gaat spelen aan de overkant’ zoals ze dat bij Feyenoord noemen. De trainingen werden dan op en naast het stadion gehouden en je kreeg ook een amateurcontract. Je had toen ook al het belofte elftal en speelde vaak met het tweede elftal mee. Ik heb veel wedstrijden met Kenneth Monkou gespeeld een kei van een verdediger. Ik moest het toch als laatste man wat meer van de opbouw hebben en als je dan een voorstopper als Kenneth Monkou voor je hebt krijg je die gelegenheid, geweldig om mee te spelen.   Toen ik 17 jaar was maakte ik mijn debuut in het tweede elftal van Feyenoord. De eerste wedstrijd, uit tegen Volendam, zal ik nooit vergeten. Ergens aan het einde van de wedstrijd schoot ik in eigendoel. In die periode speelde je met mannen als Regi Blinker, Peter Barendse, Gaston Taument, Jozsef Kiprich, Toni (Antal) Roth, Dave Mitchell jongens die terug kwamen van een blessure of moesten spelen omdat ze te vaak op de bank hadden gezeten. Maar toch merkte ik ook zelf wel dat het wat minder werd zeker in het tweede jaar. Ik was niet echt meer een basisspeler. Een periode waar ik met de trainers een beetje pech had. Gunder Bengtsson was er toen met Pim Verbeek en daarvoor Rob Jacobs was een roerige periode in de Kuip”. (Jacobs vertrok na een aanvaring met Hans Kraay, Verbeek kreeg assistentie van Bengtsson na wat mindere resultaten red.) ‘Van een echt contract is het nooit gekomen’ “Ja en dan komt het moment dat je senior wordt en dat gaat bij een club als Feyenoord eigenlijk makkelijk. Er vallen er meer af dan dat er een contract krijgen. Ik moest toen bij Hans Kraay sr. komen en daar zaten dacht ik ook Van der Laan en trainer Lex Schoenmaker bij. Er liggen dan twee stappels op tafel een klein stapeltje die een contract kregen en de stapel afvallers en daar zat ik ook bij. Je voelt dat wel een beetje aankomen. Ik speelde wat minder in mijn tweede jaar A. Kwam wat vaker op de bank en andere werden ook beter. Feyenoord haalde in die periode vaak spelers van buiten en dan krijg je de mededeling te licht voor het betaalde voetbal. Je baalt dan best wel. Ik had er veel voor gedaan. Altijd op de training meestal 4 keer in de week en dan nog wedstrijden. Als ik van school kon zelfs twee keer op een dag met de selectie mee trainen. Mijn ouders hebben er ook veel aangedaan maar goed ik denk wel dat ik net te kort kwam hoe graag ik het ook wilde   Toen Feyenoord over was wilde ik eerst terug naar Rozenburg maar kreeg ik de kans van Wim Janssen om naar SVV te gaan op amateurbasis. Ik speelde overigens toen als linksback, alleen onder die voorwaarde mocht ik komen. Ik heb ook in dat seizoen veel gespeeld. Bij SVV kon het niet op in die tijd. John van Dijk was er sponsor en SVV had een hele brede selectie. Er kwamen soms zomaar 8 of 9 spelers over op dinsdagavond. Dick Advocaat was er toen trainer met spelers als Jimmy en Jerry Simons, Winston Bogarde, Pier Tol en Dean Gorré. SVV werd in dat jaar kampioen van de eerste divisie. Maar ik speelde alle wedstrijden. Denis Sala speelde er in die periode ook, die heeft later ook nog bij Rozenburg gespeeld. Toen Wim Janssen aan het einde van het seizoen naar me toe kwam had ik nog wel een beetje hoop. Ik had best een goed seizoen gemaakt. Ondanks dat er veel spelers uit het ‘eerste’ dinsdags moesten spelen speelde ik bijna altijd. Met het tweede speelde ik tegen mannen als Erik Tammer van Ajax, Gaston Taument toen uitgeleend bij Excelsior, Jozsef Kiprich van Feyenoord.   Die mannen speelde ik toch vaak uit de wedstrijd, maar Janssen adviseerde me terug te gaan naar mijn cluppie die tenslotte ook op het hoogste amateurniveau speelde. De ergste teleurstelling was natuurlijk Feyenoord en na SVV dacht ik kan ik het nog wel ergens gaan proberen maar dat gaat dan toch niet echt meer lukken. Als 17 jarige was ik op mijn best speelde in het UEFA team met mannen als de broertjes de Boer en was zeker niet minder. Bij Ajax kregen die mannen een kans en braken door. Bij Feyenoord kwam dat er niet van, jammer. Wij speelde met zes Feyenoorders in dat UEFA team echt niet slecht maar er zijn er weinig of geen echt doorgebroken”.   ‘School mocht er niet onder lijden’ “Mijn school mocht er niet onderlijden. Mijn ouders hebben daar altijd wel voor gewaakt. Heb de Mavo gedaan en ook de MTS en niet echt grote problemen gehad. Mijn vader moest wel vaak een brief schrijven als ik weer eens ergens een toernooi moest spelen of met een Nederlands elftal op pad. De KNVB drong daar ook altijd op aan. Alles netjes regelen. Maar ik heb nooit problemen gehad ook al was het wel eens lang. Als er ergens een interland gespeeld moest worden gingen we vaak op dinsdag weg, woensdag spelen en op donderdag weer terug. Eigenlijk was ik al jong aan het ritme gewend. Toen ik naar Feyenoord ging was ik 11 jaar meestal gelijk na school trainen en dan als je om acht uur half negen thuis kwam gelijk aan je huiswerk of deed ook wel veel in het weekend”.   ‘Zeker 10 wedstrijden in het ORANJE’ “Uiteindelijk heb ik in mijn jeugd periode zeker een 10 wedstrijden voor een Nederlands elftal gespeeld, kunnen er ook wel een paar meer zijn geweest weet het niet meer zo precies. Wedstrijden tegen Engeland, Canada (2 keer), België (2 keer), Portugal, Italië, Rusland, Israel, Kameroen. Het is alweer een tijdje geleden Griekenland schiet me nog te binnen. Soms kwam je die ploegen ook wel tegen op een soort mini toernooi waar 4 landen dan een halve copetitie speelde. En dan natuurlijk trainen in Zeist op het KNVB centrum.” Erik van de Ridder heeft dus in zijn jeugd al heel wat ervaring opgedaan op hoog niveau. Uiteindelijk kwam hij net te kort om de sprong naar de profs te maken. Waarom het allemaal net niet is gelukt is moeilijk te beschrijven. Erik en zeker ook zijn ouders hebben er alles aangedaan om het avontuur te laten slagen. Maar wat is slagen, je kan toch moeilijk van een mislukking spreken met zo’n staat van dienst. Menig voetballer droomt van zo’n carrière, voorwedstrijden in de KUIP en in een vol Olympisch stadion tegen Ajax. Meer dan 10 wedstrijden voor Oranje. Wedstrijden die op het palmares staan Erik van de Ridder. Maar in het seizoen 1990-1991 kwam Erik terug naar Rozenburg………..           Blijf ons volgen als u niets wilt missen. Binnenkort Erik en de terugkeer naar Sportpark West……..