Knipsels

SV Simonshaven Rozenburg 16. Mark van der Kruit 17. Ravin Noor 74. Yoeri Bak GERARD VONK SIMONSHAVEN Contrasten aan de Schuddebeursedijk zaterdagmiddag, waar het streekduel tussen SV Simonshaven en Rozenburg volgens verwachting in het voordeel uitviel (0-3) van de bezoekers. De ongeslagen formatie van Leo Dekker - alleen tegen FC Binnenmaas werd tot nu toe averij opgelopen (2-2) - neemt, samen met SSS, de koppositie in van de derde klasse D. Toch hing er een wolk van irritatie boven het winnende team en gaf het spel van de nog punt- en doelpuntloze (doelsaldo van nul voor en elf tegen!) promovendus SV Simonshaven hoop.

0 3 0 - 1 0 - 2 0 - 3

Wim Reitzema (r) in duel met invaller Richard Breijs. Mario Spencer kijkt op de achtergrond toe Foto: JOHN DE PATER

,,Natuurlijk overheerst de tevredenheid." gaf Dekker na afloop uitleg over zijn bij tijd en wijle overhit ogende formatie." ,,In de kleedkamer is het soms onrustig en lijkt het wel een kippenren. Er lopen bij ons nogal wat haantjes rond die ongelooflijk gedreven en vol ambitie zijn. Iedereen wil een doelpunt maken en anderen helpen, maar dat kan leiden tot het niet goed in standhouden van de veldbezetting. Blijven we die basistaken wél uitvoeren, dan kan het zomaar 0-6 zijn. Daarin schoten we vandaag wat tekort. Nee, ik zou het geen onrust in en rond het elftal willen noemen, maar meer gedrevenheid om nog beter te worden en zo hoog mogelijk te willen eindigen."

Lijstaanvoerder Rozenburg opende ijzersterk en toonde zich technisch en fysiek vaardiger dan het onwennig in de derde klasse debuterende SV Simonshaven. Na een kwartier sloegen Mark van der Kruit en Ravin Noor binnen de minuut (sic!, een fraai staaltje ook al ten beste gegeven in het duel onlangs met GOZ) twee fraaie bressen in de Simonshaven -defensie: 0-2. Het gevaarlijke duo kreeg gedurende het duel kansen op méér, maar het vizier stond niet langer op scherp. De thuisploeg krabbelde overeind en zag inzetten van Glen van der Graft en Wesley Schol knap gepareerd worden door de jeugdige Rozenburg-goalie Robert de Korte.
Na de hervatting hield de thuisploeg lange tijd de druk op de Rozenburgse ketel en kreeg enkele vrije trappen op kansrijke posities. Jan Willem Tijl, terug van een blessure, had de kans op dé aansluitingstreffer. Die treffer bleef evenwel uit, waarna het geïrriteerd opererende Rozenburg, in die fase door Dekker als 'oude wijven' en 'knoeiers' bestempeld, de rug rechtte. Een kwartier voor tijd schoof de ingevallen Yoeri Bak de allesbeslissende 0-3 binnen.
Het slotakkoord had van SV Simonshaven moeten en kunnen komen. Maar het was spits Ruud Fransens die tot vier keer toe 'vergat' de hatelijke en nu 360minuten lang op de teller staande nul van het scorebord te schieten voor de promovendus.

,,Een goede pot," had SV Simonshaven-trainer Rob Noordermeer gezien van zijn spelers, die inmiddels samen met de spelers van Rhoon tot de staartploegen van de afdeling behoren. ,, Maar ik ben natuurlijk teleurgesteld dat we weer niet hebben gescoord. Toch ga ik me pas zorgen maken als we geen kansen meer krijgen. Want dan heb je echte niets meer om je aan vast te houden, maar we maken het niet goed af waardoor die goal niet wil vallen. We raken langzamerhand weer compleet en dat is goed met de wedstrijden tegen DJS, Piershil en GOZ voor de boeg. Dat zijn finales, maar eigenlijk zijn dat alle wedstrijden."

Bijzonderheden:
Bij Rozenburg ontbraken Dennis Karsten en Ronard Venekamp.
SV Simonshaven
Kraak; Van Diggelen, Doolaar, Van Zon (37. Huizenga), Kremers; Tijl (53. Breijs), Van Vugt, Notenboom; Fransens, Wesley Schol (86. Sylvester Schol), Van der Graft.
Rozenburg
De Korte; Braafhart, De Groot, Hoks, Van Vliet; Quak (54. Bak), Reitzema, De Jong (64. Spencer), Selhorst (65. Karsten); Van der Kruit, Noor.

Het was tobben met Ronard Venekamp afgelopen halfjaar. De spits van Rozenburg ontbrak vorig seizoen wegens privé-omstandigheden bijna drie maanden. In de slotfase van de competitie maakte hij, mede gedwongen door de belangen die de ploeg van trainer Leo Dekker had in de nacompetitie, een geforceerde rentree. ,,Dat beviel echter slecht", zegt de 29-jarig Venekamp. ..Ik sloot ongetraind weer aan bij de groep en dat wreekte zich. Ik kreeg last van mijn achillespezen. Zó erg, dat ik de laatste wedstrijden van de nacompetitie niet eens meer kon spelen.

Met die pezen is het in de zomerstop weer in orde gekomen, maar toen verdraaide ik in de tweede week van de voorbereiding op het nieuwe seizoen op de training mijn knie. Rust was achteraf beter geweest, dan zou ik een paar weken terug alweer pijnvrij zijn geweest, maar ik bleef in beweging, waardoor het vocht minder snel uit mijn kniegewricht verdween dan de bedoeling was. Inmiddels gaat het weer goed met die knie, maar nu is het zaak om conditioneel weer op niveau te komen. Ik weet dat als ik fit ben, dat ik in de ploeg hoor, dus over mijn positie maak ik me geen zorgen."

ARIE BEVAART
MIJNSHEERENLAND

Eigenlijk was hij met de blanco component van de uitslag nog het meest content. Dat weerspiegelde in de ogen van trainier Leo Dekker namelijk verdedigende stabiiteit. Daarmee werd evenals eerder tegen Piershil (6 - 0) ook tegen GOZ de basis gelegd voor een klinkende zege : 5 - 0. Op sportpark De Erve liet Rozenburg met een daverende opening zien dat de deklassering van Piershil geen toeval was. De gasten scoorden alleen via Wim Reitzema (vrije trap) en Pieter Selhorst (een weergaloze lob) - allebei in de zestiende minuut- maar hadden via kansen van Yoei Bak, Ravin Noor en Mark van der Kruit op een grotere voorsprong kunnen en ook moeten staan.

Daarna liet het 'nieuwe' Rozenburg ook zijn nog onvolwassen kant zien: er werd te gehaast te diep gespeeld en te snel geageerd tegen de arbiter. GOZ kreeg daardoor kansen, maar als de verdediging, waarin Jordie de Groot als centrale verdediger opnieuw liet zien een grote toekomst voor zich te hebben, dan redde Robert de Korte bekwaam.

Aan het einde van een vlakke tweede helft liet Rozenburg via Van der Kruit, Noor en De Groot zien makkelijk te kunnen scoren. ,,Tot aan de 2 - 0 ging het goed, maar daara was het spel niet zoals het zou moeten," vond Dekker, die geen beroep kon doen op de geblesseerden Jorwin Hato, Poi Heiland, Dennis Karsten en Ronard Venekamp. ,,De spitsen zochten alleen diepte en de eindpass werd te snel gegeven. Het was heel onrustig. Na rust ontregelde GOZ ons spel met succes en zat er geen voetbal meer in. Wij werden goed opgejaagd. Maar we hebben de nul gekoesterd en dat is wel de winst ten opzichte van vorig seizoen. Nu speelden we weliswaar niet goed, maar we hebben geen schade opgelopen."

GOZ-Rozenburg 0-5 (0-2)
16.Wim Reitzema 0-1, Pieter Selhorst 0-2, 83. Mark van der Kruit 0-3, 86.Ravin Noor 0-4, 90. Jordie de Groot 0-5

ARIE BEVAART ROZENBURG Geen enkele voetballer is groter dan een club – zeker een voetballer op leeftijd niet. Die ervaring is ook Erik van de Ridder bij Rozenburg inmiddels rijker. De bijna 38 jarige laatste man komt niet meer voor in de toekomstplannen van trainer Leo Dekker en moet genoegen nemen met een rol op het tweede plan. Van de Ridder heeft het naar zijn zin in het tweede elftal, maar had als voetballer liever in de hoofdmacht afscheid genomen. Eigenlijk zoals een boegbeeld betaamt. “Erik is een fantastische voetballer die er altijd is en altijd traint, maar er komt een moment dat voor elke voetballer het veld te groot wordt,” legt Leo Dekker uit. “Ik had er eigenlijk op gehoopt dat Erik als een soort supersub bij de eerste groep zou blijven en me op het trainingsveld zou assisteren. Met zijn ervaring kan hij namelijk heel veel betekenen bij het individueel trainen van vooral de jonge jongens. Maar hij heeft zelf aangegeven het voetballen nog niet te kunnen missen.” Zijn blessuregevoeligheid liep als een rode draad door de evaluatie over het functioneren van de routenier aan het einde van vorig seizoen. “Erik is het afgelopen seizoen vier maanden geblesseerd geweest. Ik kan niet het risico nemen de organisatie af te stemmen op zo’n speler. Met vijf, zes andere prima verdedigers wordt het sowieso een lastig verhaal. We hebben samen de beslissing genomen dat Erik die rol van supersub zou krijgen, maar hij is daarna gaan twijfelen. En dan is het misschien beter gezien de omstandigheden als iemand anders een beslissing voor je neemt.”

"Ik vind dat ik voor dit Rozenburg zeker nog van waarde kan zijn," zegt Erik van de Ridder. Foto: John de Pater

De routenier heeft een tweeledig gevoel aan het besluit van Dekker overgehouden. “Als je bijna 38 jaar bent, dan weet je dat het een keer afgelopen is. Het is voor elke speler een keer gebeurd en voor een speler op leeftijd is dat normaal. Maar ik vind dat ik voor dit Rozenburg zeker nog van waarde kan zijn. Organisatorisch is het de afgelopen seizoenen prima gegaan en hebben we heel weinig doelpunten tegen gehad.”

In de voorbereiding heeft Van de Ridder nog wel speelminuten gekregen. “In de wedstrijd tegen CWO ging het lekker en kreeg ik ook van diverse kanten lof toegezwaaid. De wedstrijd erop stond ik er niet in. De trainer wil dat ik voor hem belangrijk ben op het trainingsveld, maar ik wil ook nog belangrijk zijn in het veld. In het huidige systeem spelen de twee centrale verdedigers allebei in de man dekking, en ik weet dat je mij dat niet moet laten doen. Maar ik kan andere dingen waardoor ik van waarde voor het elftal ben. En dat trainerschap dat komt wel, voorlopig voetbal ik zelf nog te graag.”