Knipsels

Ronard Venekamp was opnieuw op schot bij Rozenburg. Na een productieve zaterdag tegen SV Simonshaven schoot de schutter nu drie keer raak tegen Abbenbroek. Het werd 0-5 aan de Gemeenlandsedijk. Opvallend was ok de nederlaag die Stellendam met dezelfde cijfers leed bij Slikkeveer.

Uitslagen:
Poule 092: Abbenbroek - Rozenburg 0-5 (0-2)
Nick Speijer 0-1, Ronard Venekamp 0-2, 0-3, 0-5, Sander Moree (eigen doel) 0-4. Abbenbroek had geen schijn van kans tegen een in alle linies dominerend Rozenburg, dat in Ronard Venekamop weer zijn schutter had.

door Jan Schoonen ROZENBURG –Op het werk als elftalleider bij Rozenburg was hij helemaal uitgekeken. Hij gebruikt het woord zelf niet, maar die vier jaar onder Daan van de Meer en John Corver waren voor Richard Venekamp tropenjaren. ,,Er is op een wedstrijddag voor een wedstrijdleider ontzettend veel te doen en meestal moet dat allemaal tegelijk”, zegt hij. ,,Vier jaar heb ik het in mijn eentje gedaan, elke zaterdag loop je je helemaal de pestpokken en moet je overal tegelijk bij zijn. Op een gegeven moment had ik het wel gehad.” Richard deed een stap terug en werd later bestuurslid algemene zaken.

Het werken met de spelersgroep van Rozenburg is volgens beide elftalleiders erg leuk Foto: Rob Kamminga

Na het opstappen van trainer Henri Hecker bij Rozenburg en in diens kielzog leider Chris Zachilas, na enige maanden in het zojuist afgelopen voetbalseizoen, had het eerste elftal plots niemand meer die de spullen inpakte, klaarzette en over de spelers verdeelde, de wedstrijdformulieren invulde en meer van die klussen deed. Ton Quak, eerder al jeugdleider bij Rozenburg werd door het bestuur benaderd, maar zag eigenlijk ook wel tegen het werk op. ,,Het is niet iets dat je fluitend wel even doet, dat wist ik wel”, zegt hij. Ton vroeg Venekamp of hij zijn oude stiel weer op wilde pakken en samen met hem leider van het eerste te worden. Na enige bedenktijd hapte Richard toe. ,,Het was mijn zoon Ronard, speler van het eerste, die mij over de streep trok”, bekent Venekamp. ,,Hij verklaarde er geen moeite mee te hebben als zijn vader weer direct bij zijn elftal betrokken zou zijn.” Ook voor Ton geldt dat trouwens; diens zoon Lennart is eveneens lid van de selectie van Rozenburg. ,,In het verleden, toen Lennart nog in de jeugd speelde, was ik altijd zijn leider, maar op het laatst werkte dat niet meer. Ik zat er te veel boven op en dat was voor hem niet leuk meer. ’s Avonds aan tafel zaten we de trainingen en wedstrijden te analyseren. Voor hem was dat niet leuk meer. Ik besefte dat ik meer afstand moest nemen en ruilde mijn taak als leider in voor die van fysio. Lennart heeft er trouwens geen enkel bezwaar tegen dat ik nu weer zijn leider wordt. Nee, aan tafel wordt zijn spel nu niet meer geanalyseerd.”

Zo gingen Ton Quak en Richard Venekamp samen het leiderschap bij het eerste elftal van Rozenburg vervullen. Ze verdeelden onderling de taken. ,,Ton is op wedstrijddagen meer bij de jongens, ik doe het administratieve gedeelte, maar eigenlijk is er van een verdere verdeling geen sprake”, legt Richard uit. ,,Samen doen we verder eigenlijk alles. In eerste instantie hadden we bij de club aangegeven tot aan het einde van het seizoen leider te zullen zijn, om de club uit de brand te helpen. Zo was er ook tijd om een nieuwe leider te zoeken.”

Een jaar samen leider, dat waren Ton Quak en Richard Venekamp echt van plan, maar trainer Leo Dekker, de opvolger van Henri Hecker, haalde hen over er nog een jaartje aan vast te plakken. ,,Vanaf het eerste moment klikte het erg tussen ons en Leo”, zeggen beide leiders. ,,De trainer was erg tevreden over onze inbreng en wilde voor volgend seizoen in de begeleidingsstaf zo weinig mogelijk veranderingen. Omdat het werk nu over twee man verdeeld kon worden, hadden we het zelf ook goed naar onze zin. En het werken met de spelersgroep van Rozenburg was en is erg leuk. Er staat één groep, waarmee het fijn werken is. De sfeer is geweldig, er zijn geen losse, aparte groepjes. Iedereen kan goed met elkaar overweg. Dat geeft plezier, juist dat maakt ons werk aangenaam. En als je dan ook waardering van de trainer krijgt, is het niet zo moeilijk om door te gaan.”

Rozenburg werd eind mei in de nacompetitie om promotie naar de tweede klasse in een zinderende wedstrijd uitgeschakeld door Monster. Liefst 24 penalty’s moesten er aan te pas komen voor een beslissing, die uitviel in het nadeel van de bewoners van sportpark West. ,,Tijdens zo’n wedstrijd sterf je op de bank duizend doden van de spanning”, blikken Quak en Venekamp terug. ,Het is jammer dat we volgend jaar niet in de tweede klasse spelen, maar vooral aan het einde van het seizoen heeft de ploeg laten zien dat ze kunnen voetballen. Het technische aspect laten we graag aan de trainer over. Die moet maar bepalen welke jongens hij opstelt en hoe hij wil spelen met de ploeg. Wij zullen zorgen dat rond de wedstrijden en trainingen alles goed geregeld is.”