Knipsels ( 1ste-elftal) 27 september 2004 Gelezen in het Rotterdams Dagblad Opnieuw late kater voor Rozenburg Ferry van Mierlo bezorgt SV Simonshaven vér in blessuretijd nog een punt Spitsuur voor het doel van Rozenburg. Patrick Oosterlee, Oktay Erad en Wim Reitzema (v.l.n.r.) zijn op hun hoede. SV Simonshaven-aanvoerder Arno Beker ligt op de loer. Foto John de Pater Door Dan Rolandus Rozenburg- *We hebben de laatste twee wedstrijden vier punten ingeleverd,* somberde trainer John Corver na het gelijke spel (1-1) van zijn Rozenburg tegen SV Simonshaven. *En net als vorige week tegen Voorne viel de gelijkmaker wéér in blessuretijd. Het vervelende is dat wij in de tweede helft geen kans meer hebben weggegeven en er zelf drie hebben laten liggen. Nee, dit is ook zéér teleurstellend voor de spelers. In plaats van de aansluiting met de top te bewerkstelligen, staan we nu nog vier punten achter.* De derby in de derde klasse D was nauwelijks een minuut aan de gang, toen Lennaert van Kalker gerommel in de vijandelijke defensie met een streep genadeloos afstrafte: 1 - 0. SV Simonshaven probeerde hierna met goed ogende aanvallen het tij te keren en kreeg de kansen. Zo miste Arno Beker een dot van een kans. Na een krap halfuur leek de formatie van trainer Bert van der Lijn dan toch langszij te komen, maar de door Sander Bosveld veroorzaakte strafschop -Ferry van Mierlo ging gewillig onderuit- werd door Beker slordig naast geschoten. Aan de bak Tien minuten vóór rust kroop Rozenburg weer uit zijn schulp, maar Patrick Versluis kwam net een schoenlengte te kort om een voorzet van Wim Reitzema in het lege doel te glijden. Aan de overzijde moest doelman Remon Wuyster flink aan de bak om een inzet van Van Mierlo uit de kruising te halen. In de tweede helft tapte Rozenburg uit een ander vaatje. Kansen waren er voor Ronard Venekamp, maar de spits was met twee inzetten niet gelukkig in de afwerking, en Pieter Selhorst kwam na een uitglijder van doelman Michel van Vugt niet verder dan de paal. Van Mierlo bezorgde zijn ploeg vér in blessuretijd met een kromme vrije trap alsnog een niet meer verwacht doelpunt. *Natuurlijk komen we met die late gelijkmaker goed weg,* bekende trainer Bert van der Lijn. *Maar over de hele wedstrijd gezien is het dik verdiend. Bij die goal in de eerste minuut stonden we gewoon te slapen, maar daarna heeft de ploeg het met goed voetbal weer opgepakt. Het was jammer dat wij het niet afmaakten. Dan heb ik het nog niet eens over die strafschop. In de tweede helft zijn we op ervaring afgetroefd. Er was geen rust meer in het spel. En dan toch nog die ongelooflijke 1-1. Met acht punten op zak zijn we de competitie boven verwachting goed begonnen.* Rozenburg-SV Simonshaven 1-1 (1-0). 1. Van Kalker 1-0, 90.+8. Van Mierlo 1-1. Bijzonderheden: Scheidsrechter Roozeboom uit Vlaardingen gaf geel aan Sander Bosveld en Wim Reitzema (van Rozenburg). Rozenburg: Wuyster, Oosterlee, Van de Ridder, Bosveld, Reitzema, Leijgraaff, Erad (89. Van Vliet), Abdalla, Versluis, Venekamp, (84. Selhorst). Van Kalker (90. Heere). SV Simonshaven: Michel van Vugt, Kremers, Doolaar (31. Gesquiêrre), Bouman, Verhelst, Noteboom, Edwin van Vugt, (90. Xenakis). Verhart, Beker, Van Roon (46. Biesheuvel), Van Mierlo. 22 september 2004 Gelezen in het Rotterdams Dagblad 'Je had toen nog wat voor elkaar over' Leen van Es was een vedette bij Rozenburg, ook met dank aan de sjouwers In het hedendaagse voetbal wordt zijn soort met uitsterven bedreigd. 'Leentje doet het in z'n eentje', heette het vroeger op sportpark West. Een risicoloos tikje terug was namelijk niet zijn stijl. Leen van Es ging bij Rozenburg altijd voor actie. De middenvelder was balvast, sierlijk en creatief en daardoor een speler voor wie de mensen naar een wedstrijd kwamen kijken. Als aanvoerder van de gouden lichting heeft hij met de opmars naar de amateurtop geschiedenis geschreven bij Rozenburg én op Voorne-Putten. In de rubriek SPORTERS VAN TOEN een terugblik met de inmiddels 44jarige verdette van weleer. Leen van Es in zijn glorietijd. Archieffoto Rob van Heyst 'Henri Hecker en ik hadden spelers in onze rug die bereid waren het vuile werk op te knappen,'zegt Leen van Es. 'Die verdienen in mijn ogen evenveel waardering. Huib Degeling heeft voor mij heel wat gele kaarten gepakt.' Foto John de Pater Door Arie Brevaart Rozenburg- Hij is de bescheidenheid zelve. Leen van Es is er niet de persoon naar zijn rol in het Rozenburgse van toen op te hemelen en zichzelf te bewieroken. Hij was een deel van het geheel en niet belangrijker dan een ander , maar 'anders belangrijk'. Ook al heeft hij een carrière meegemaakt om trots op te zijn, ji loopt er niet mee te koop. Zijn inbreng bagatelliseert hij zelfs enigzins. Zijn bescheidenheid is een sieraad, maar toch was Van Es de pronkjuweel van zijn lichting. * Ik had er ook de goede positie voor om op te vallen,* kijkt de voormalige captain terug. * Ik had samen met Henri (Hecker,red.) een vrije rol op het middenveld. We hebben jaren lang een 4-4-2-systeem gespeeld zonder spits met alleen de vleugels bezet. Als Dick Advokaat dat op het EK had gespeeld, had hij zonder meer op straat komen te staan. Henri en ik hadden spelers in onze rug die bereid waren het vuile werk op te knappen. Die verdienen in mijn ogen evenveel waardering. Huib Degeling heeft voor mij heel wat gele kaarten gepakt.* Als jongetje met zijn vriendjes voetballend op het Molenveld was de generatie van Van Es in haar vrije tijd met maar één ding bezig: voetbal. *Zolang ik in de jeugd heb gespeeld, de E tot en met de A, ben ik alleen maar kampioen geworde,* weet hij nog. *Wij hadden ook een elftal waarin spelers zich nog aan elkaar ondergeschikt wilden maken. Dat was onze kracht. Zonder discussie gebeurde dat gewoon. Je had wat voor elkaar over. Dat is in het tegewoordige voetbal toch anders.* Mooie momenten Zijn lichting zette Rozenburg in de jaren tachtig op de voetbalkaart: de anonieme vierde klasser groeide uit tot een trotse eerste klasser. *De kampioenschappen blijven je natuurlijk het meest bij,* zegt de van beroep loodgieter. *Maar ook de wedstrijden die je móest winnen om in de eerste klasse te blijven, springen er voor mij uit. Ik weet nog dat we ons voor 2500 man tegen Heerjansdam veilig speelden. Dat zijn toch de mooie momenten. Dat voelde ook aan als een kampioenschap. Van Es was in zijn gloriedagen een voetballer aan wie door andere clubs werd getrokken. Zo stond hij bijvoorbeeld op het verlanglijstje van Feyenoord. *Ik moest op een dinsdagavond een proefwedstrijd spelen, maar die werd afgelast,* herinnert de middenvelder zich nog. *Vervolgens belde Fred Blankemeijer op zaterdag. Hij had gehoord dat de RVB was afgelast en of ik met het tweede meekon naar Haarlem. We voetbalden echter allang en breed KNVB en toen heb ik het afgekapt. Als je je zó slecht in een speler verdiept, hoeft het voor mij niet meer. Ik had er ook trouwens sowieso geen trek in. Ik had het gewoon prima naar m'n zin bij Rozenburg.* 'Tedje', zoals zijn bijnaam vroeger luidde, is niet in de hoofdmacht als 'voetbalbejaarde' geëindigd. *Toen ik bijna 32 was ben ik gestopt,* spreekt hij verder. *De laatste vier,vijf jaar trainde ik trouwens al niet meer. Ik zat in de avondopleiding waardoor ik daar geen tijd meer voor had. Ik ben toen ook van het middenveld naar de verdediging gegaan en laatste man geworden. Nadat ik ben gestopt, heb ik nooit meer een wedstrijd gespeeld. Ja, alleen nog de nieuwjaarswedstrijden, maar voor de rest niks.* Na het tijdperk-Van Es en het afvloeien daarna van zijn generatie-genoten kende Rozenburg met spelers van buitenaf nog enkele goed jaren om vervolgens een vrije val naar de derde klasse te maken. *In mijn tijd hadden we er misschien één of twee spelers van buitenaf bij,* eindigt de veertiger. *Het probleem was dat we allemal zo'n beetje van dezelfde leeftijd waren en er járenlang nauwelijks verversing was. Toen mijn generatie wegviel, was de vraag; 'Willen we in de hoofdklasse blijven, óf niet?! Er werden toen spelers gehaald. Of dat verstandig is geweest? Misschien had je het beter bij je eigen jongens kunnen houden, want nu zijn ze toch ook terug gezakt.* De leider van D1 en toeschouwer van de hoofdmacht ('alleen bij thuiswedstrijden') is nog wekelijks op sportpark West te vinden. *Henri Hecker, Rinus de Bil, Rinud de Nooijer, René van Driest...* vervolgt hij. *Er zijn meer jongens van die lichting die wat in de jeugd doen of hebben gedaan. Nee, ik ben geen trainerstype. Dat trekt me gewoon niet. We hebben een mooie tijd gehad vroeger. Ik kan ook zeggen dat ik er nooit een cent rijker van ben geworden. En ik kan iedereen nog steeds recht in zijn ogen aankijken. Dat is toch ook belangrijk.* 20 september 2004 Gelezen in het Rotterdams Dagblad Bronsgeest knikt, Rozenburg slikt SC Voorne komt in derby door kopbal in blessuretijd alsnog langszij: 2 - 2 Door Rik Bakker Brielle- Na een bloedstollende ontknoping peurden SC Voorne en Rozenburg zaterdag op het Brielse Sportpark Noord-Meeuwenoord toch elk een punt uit de derby in de derde klasse D. Gezien het score verloop -Rozenburg kwam in de 89ste minuut op 1-2 door een kopbal van Farid Bougrine, maar kreeg daarna nog de gelijkmaker te slikken door een kopbal van Jeffrey Bronsgeest- dropen de bezoekers met het gevoel af dat er twee punten waren verspeeld. Lennaert van Kalker zit in de tang bij Jeffrey Bronsgeest. Rechts Ivo van der Gaag. Op de achtergrond doelman Johan Bravenboer. Foto Wil van Balen/ John de Pater *Dit is een domper,* kreunde Rozenburg-aanvoerder Erik van de Ridder na afloop. *We geven de hele wedstrijd geen kans weg en dan krijg je door foutjes toch twee goals tegen. En we hadden bij rust al met 4-1 voor moeten staan, zoveel kansen kregen we. Maar in ieder geval was de bereidheid om voor elkaar te werken er vandaag weer. Dat is al heel wat gewonnen in vergelijking met die rampenwedstrijd vorige week thuis tegen Rijnmond Hoogvliet Sport.* *Die 1-2 viel op een moment dat ik op de tweede goal voor ons wachtte,* sprak SC Voorne-trainer Stanley Rieborn. *Na onze gelijkmaker konden we Rozenburg eindelijk onder druk zetten. Maar toen verspeelde Raymond Schriek de bal (aan Lennaert van Kalker, red.) en kregen we die hoekschop tegen. En daaruit scoren ze de 1-2. Ja, als je dan toch op 2-2 komt, moet je toch weer blij zijn met een punt.* Rust en lijn Oktay Erad, door trainer John Corver teruggehaald uit Rozenburg 2, bracht rust en lijn in het spel van de gasten. In de eerste helft miste Rozenburg drie 100% kansen, waarvan er twee door Erad werden ingeleid. Ronard Venekamp (2x) en Patrick Versluis slaagden er vrij voor SC Voorne keeper Johan Bravenboer niet in de bal in het doel te krijgen. Rozenburg leidde op dat moment, omdat Van Kalker al na zo'n tien minuten de score had geopend na goed voorbereidend werk van Wim Reitzema. SC Voorne had voor de goal van Van Kalker via David Rodgers tegen de lat gekopt. Na rust ging SC Voorne met de aanvallender ingestelde Raymond Schriek voor verdediger John Bob van der Veer op jacht naar de gelijkmaker. Die viel halverwege de tweede helft. Rodgers duwde een hoekschop van Schriek op de Rozenburg paal, waarop Pim Louer er als de kippen bij was om de terugspringende bal achter doelman Raymon Wuyster, die de voor twee wedstrijden geschorste Michael Kruize verving, te werken: 1-1. De kopgoals van Bougrine (1-2) en Bronsgeest (2-2) bezorgden het publiek vervolgens nog een sensationele finale. SC Voorne-Rozenburg 2-2 (0-1) 9. Van Kalker 0-1 78. Louer 1-1 89. Bougrine 1-2 90.+3. Jeffrey Bronsgeest 2-2 Bijzonderheden: Vóór aanvang van het duel hield scheidsrechter Ebink uit Oud-Beijerland één minuut stilte voor het afgelopen maandag overleden lid van SC Voorne Rob van Toorn. Op sportpark Noord-Meeuwenoord hingen de vlaggen halfstok. Ebink gaf gele kaarten aan Jurgen de Peuter (SC Voorne) en Ramon Leijgraaff (Rozenburg). SC Voorne: Bravenboer, Van der Veer (46.Schriek), Van der Gaag, Bronsgeest, De Peuter (73. Faasse), Peters, Alders, Arkenbout, Rodgers, Barios (82, Bouman), Louer. Rozenburg Wuyster, Bougrine, Van de Ridder, Bosveld, Reitzema, Leijgraaff, Erad, Abdalla, Van Kalker, Venekamp (80. Heere), Versluis. 1 september 2004 Gelezen in het Rotterdams Dagblad Belofte Robert van Zevenbergen wil geen eeuwig talent worden Met zijn flair zou zijn spel een lust voor het oog moeten zijn, maar niet zelden is het juist een last voor zijn elftal. Na een veelbelovende start is de carrière van Robert van Zevenbergen de laatste jaren in de versukkeling geraakt. Volgens de trainer(s) toont hij geen ruggegraat is eigenwijs en is liever lui dan moe en is daardoor vaker bankzitter en invaller dan hem lief is. De middenvelder wil dit seizoen bij Rozenburg zijn ware gezicht laten zien. *Ik ben nu aan mijn zesde seizoen in de selectie bezig,* zegt de 23jarige Van Zevenbergen. * De eerste twee seizoenen onder Cor van Hoeven en Ferry Groenenweg was ik basisspeler. Daarna is het onder Daan van der Meer fout gegaan. Ik had een te grote mond volgens hem. Het zal ook inderdaad wel aan mezelf hebben gelegen.Als je in de eerste en tweede klasse wel speelt en in de derde klasse niet, dan klopt er natuurlijk iets niet.* Tweebenig, technisch en .... tegendraads. Ook onder John Corver was hij vorig seizoen niet zeker van een plaats bij de eerste elf. *Als ik doe wat ik moet doen, dan sta ik erin,* licht de middenvelder toe. *Ik weet dat ik véél en véél beter kan dan ik tot nu toe heb laten zien, maar ik ben een flierefluiter. Ik weet dat ik het al vijf jaar zeg, maar nu moet het er écht maar eens van komen.* Uiterlijk mag hij enige gelijkenis met zijn broer Roderick vertonen, maar als voetballer verschillen zij als dag en nacht. Door een puike inzet was zijn broer vroeger op het hoogste amateurniveau een back van formaat bij Rozenburg en Nieuwenhoorn. *Roderick vind mij een lul,* aldus de jongste Van Zevenbergen.*Hij vind dat ik goed kan voetballen, maar dat ik zo weinig met m'n kwaliteiten doe.* Nu Smitshoek naar de tweede klasse is gepromoveerd, is Rozenburg dit seizoen in de derde klasse D de voornaamste titelkandidaat. *Ik vind dat wij elk seizoen voor de titel moeten gaan,* sluit de van beroep tankcontainermonteur af. *Vorig seizoen hadden we na het vertrek van Dennis Karsten een spitsenprobleem. Met de komst van Lennaert van Kalker en Leon Hokke hopen we dat te hebben opgelost.* Vorig seizoen bleek Rozenburg het sterkst als het zich op het catenaccio concentreerde. *Ik speel het liefst aanvallend,* vervolgt Van Zevenbergen. *Ik hou er niet van om op z'n Italiaans voor de goal te gaan hangen en er dan snel uit te komen. Aan de andere kant maakt het niet uit hoe je speelt, als je maar wint. Dat blijft toch het belangrijkste. Na die eerste jaren waarin ik alleen maar degradaties heb meegemaakt, zou ik nu ook wel eens een promotie willen meemaken. Maar dan niet via de nacompetitie, want daar hebben we geen ploeg voor, maar via een kampioenschap.* Terug naar het overzicht