18 november 2002

Gelezen in het Rotterdams Dagblad (sport)
SV Simonshaven te laat bij de les.

foto:John de Pater
Patrick Versluis maakte indruk op het middenveld van Rozenburg,
Michel Smits komt te laat.

Door Gerard Vonk
Simonshaven-
SV Simonshaven is zijn ongeslagen status kwijtgeraakt. Het was een fris en sterk spelend Rozenburg dat kwam, zag en overwon aan de Schuddebeursedijk. Trainer Tom van Larssen had allerminst vrede met de nederlaag die zijn spelers in *het duel der (sub) toppers* in de derde klasse D met 2-4 moesten incasseren: *Dit was dramatisch. Vooral de manier waarop we hebben verloren baart me zorgen. Ik heb er verschrikkelijk veel moeite mee dat er geen beleving en inzet was. Ja, ik ben kritisch en misschien dat ik er de ploeg mee afval, maar dat maakt me niet uit.*

Het fanatieke Rozenburg kreeg al na 23 seconden (!) zijn eerste mogelijkheid, maar de behendige Mustafa Eraydin stuitte op doelman Marco van Ooijen. De absoluut zijn dag niet hebbende SV Simonshaven-spits Dennis Tabak stichtte vervolgens tot twee keer toe gevaar. Het ontbrak hem en de vrij gespeelde Remy Blauw echter vervolgens aan precisie. Na twintig minuten kwam Rozenburg verdiend op voorsprong. De sluwe *oude* vos Erik van de Ridder scoorde na een snel lopende aanval en zag vijf minuten later Edwin Spanjersberg een tweede inzet in eigen doel werken: 0-2. De thuisploeg *antwoorde* vooral met praten, maar kreeg geen moment vat op het goed verzorgde veldspel van de Rozenburgers.

SV Simonshaven probeerde na rust met een snelle treffer het tij te keren. Dat mislukte, daar de uitblinkende Patrick Versluis al na vijf minuten de 0-3 aantekende. Een schot op de paal van Blauw was na bijna een uur ploeteren het eerste teken van leven van de thuisclub. Vervolgens verkleinden Blauw en Michael van Doorn de achterstand tot één treffer omdat de bezoekers ver terugzakten op eigen helft en de greep op het duel verloren. In de resterende twintig spannende minuten drong SV Simonshaven aan, maar stichtte Rozenburg middels messcherpe counters het grootste gevaar. De net ingevallen Robert van Zevenbergen besliste vijf minuten voor tijd met een fantastische volley de wedstrijd:2-4.

*Je zag het! Als de concentratie vanaf de aftrap goed is, zit het goed*, kon Rozenburg-trainer Daan van der Meer zijn geluk na afloop niet op. *We speelden zeer goed in de eerste helft. Na de 0-3 was het jammer dat de concentratie wat wegebde, waardoor de passing minder werd en we in problemen kwamen. In die fase hadden we zelfs geluk met die ballen op de paal. Maar goed, al met al vind ik het een terechte overwinning*.

SV Simonshaven-Rozenburg 2-4 (0-2)
20. Erik van de Ridder 0-1
25. Edwin Spanjersberg (eigen doel) 0-2
50. Patrick Versluis 0-3
63. Remy Blauw 1-3
69. Michael van Doorn 2-3
85. Robert van Zevenbergen 2-4

Bijzonderheden:
Scheidsrechter Wessel uit Wassenaar gaf geel aan Michel Honcoop, Edwin Spanjersberg, en Dennis Tabak (van SV Simonshaven) en Jeffrey Emor (van Rozenburg)

6 november 2002

Gelezen in Maasstad Sport
Ronard Venekamp; 23-jarige routinier van Rozenburg.

foto:Rob Kamminga
'Voor een voetbalploeg zijn alle spelers even belangrijk; niet alleen de spitsen'

door Jan Schoonen
Rozenburg-
Voor het eerst sinds vele jaren speelde Rozenburgvoetballer Ronard Venekamp op een plek in het elftal die in de buurt komt van de spitspositie, waarop hij als vijtienjarige (!) zijn debuut maakte. Was hij jarenlang rechtermiddenvelder, afgelopen zaterdag speelde hij voor het eerst achter de spitsen en hoewel Rozenburg op eigen veld met 1 - 0 van Smitshoek verloor, was Ronard een tevreden man. * Natuurlijk baal ik ervan dat we verloren hebben* kijkt hij terug op de wedstrijd. Het was volkomen tegen de verhoudingen in. Wij hebben kansen genoeg gehad om de wedstrijd te beslissen, maar de bal wilde er niet in. Door een moment van onoplettendheid van ons bij een dood spelmoment wist Smitshoek te scoren. Ongelooflijk.

Toch ging het niet slecht en hoewel onze trainer Daan van der Meer niet iemand is die spelers individueel complimenteert met hun spel, gaf hij me na afloop een hand en zei dat ik goed gespeeld had. Dat deed hij trouwens bij elke speler, dus zo slecht waren we zaterdag niet. Persoonlijk vind ik dat ik lekker gespeeld heb. Achter de spitsen heb je toch meer vrijheid en kom je meer aan voetballen toe, dan als rechtshalf. Op die positie heb ik jaren gespeeld en daar is het meer buffelen en hard werken. Als voetballer op die plek in het elftal val je niet zo op bij het grote publiek. Daar kun je een geweldige wedstrijd spelen, zonder op te vallen.

De aandacht van de mensen en ook van de pers gaat vaak uit naar de doelpuntenmakers en dat stoort me wel eens. Dan moeten er niet een paar uitgetild worden. Rozenburg heeft een aantal jaren zeer teleurstellend gepresteerd, we zijn bijvoorbeeld drie maal achtereen gedegradeerd, maar dit seizoen lijkt het er weer op. Op dit moment kunnen we iedereen pakken, er zit meer voetbal in de ploeg dan voorheen. We hanteren minder de lange bal en proberen meer te combineren en de resultaten vallen niet tegen. Er zijn ook een paar nieuwe spelers bij ons komen voetballen, maar dan wordt er meteen gezegd dat het goed gaat omdat zij er bijgekomen zijn. De pers spreekt al over de Turkse driehoek die dit jaar het verschil maakt voor Rozenburg. Aan dat soort opmerkingen erger ik me wel eens. Alle vijftien spelers zijn namelijk belangrijk voor een elftal, vind ik. Niet alleen de mensen die scoren, maar ook de spelers die een bal afpakken.’’

Ballen afpakken en hard werken op het middenveld heeft Venekamp bij Rozenburg jarenlang gedaan, maar hij begon als diepste spits. ,,Ik was een spits die alles er in knalde en trainde al als vijftienjarige een keer in de week mee met het eerste’’, vertelt Ronard. ,,Blijkbaar was dat de toenmalige trainer Wim Schwillens goed bevallen, want op zeker moment liet hij me in het eerste debuteren.’’ Bennekom heette de tegenstander;Rozenburg speelde toen nog in de hoofdklasse. Venekamp scoorde bij zijn debuut en een geweldige carrière lag in het verschiet. Verscheidene betaalde clubs hadden al interesse getoond, maar toen sloeg het noodlot toe. ,,Na drie wedstrijden in het eerste moest ik van de trainer weer een wedstrijd in het tweede elftal spelen’’, blikt Ronard terug. ,, In die wedstrijd ging het helemaal mis. Ik werd finaal afgezaagd en liep een zware enkelblessure op, waardoor ik maanden uitgeschakeld was. Tot overmaat van ramp kwam er ook nog eens een zware ontsteking bij. Ik ben er een jaar uitgeweest en heb daarna nooit meer het niveau van voor mijn blessure gehaald. Daar heb ik het ontzettend moeilijk mee gehad. Wie weet hoever ik had kunnen reiken.’’

Dat neemt niet weg dat hij anderhalf jaar later, nog steeds op zeer jeugdige leeftijd, weer zijn opwachting in de Rozenburgse hoofdmacht maakte, ditmaal als rechtshalf. Tot afgelopen zaterdag heeft hij die positie nooit verlaten. Wie er ook trainer was in Rozenburg, Wim Schwillens, Francis Janse, Ferry Groenewegen, Cor van den Hoeven, Rinus de Bil of Daan van der Meer, diepste spits is Venekamp nooit meer geweest, zelfs niet in het meest onbenullige oefenwedstrijdje. ,,Dat is wel jammer’’, vindt Ronard, ,,maar niet meer dan dat. Ik maak me totaal ondergeschikt aan het belang van het elftal en speel waar de trainer me neerzet. Ik doe wat er van mij verlangd wordt. Dan kan ik wel bij de trainer gaan zeuren om hem zover te krijgen mij weer als diepste spits op te stellen, maar zo zit ik niet in elkaar. Als je goed speelt, komt dat misschien vanzelf wel. En zo niet, ook goed.

Maar dat ik afgelopen zaterdag voor het eerst achter de spitsen mocht voetballen, begint er weer een beetje op te lijken’’, grijnst hij. Venekamp is allang over de grote teleurstelling van zijn zware blessure op jonge leeftijd heen. Hij gaf voorrang aan zijn studie aan de sportacademie en heeft daar naar eigen zeggen een erg leuke baan in het onderwijs aan over gehouden. ,,Bovendien heb ik het bij Rozenburg erg goed naar mijn zin’’, zegt hij. ,,We hebben een leuke, gezellige groep. Ik ben erg sfeergevoelig en ook honkvast, dus spijt dat ik nog steeds bij Rozenburg voetbal heb ik geenszins.

Dit seizoen gaat het lekker en voor het eerst sinds lange tijd heb ik weer het gevoel dat ik iets extra’s kan brengen, dat ik dingen kan. Ik ben nu 23 en behoor bij Rozenburg inmiddels tot de routiniers, spelers waarvan meer gevraagd wordt. Aan die wens wil ik graag voldoen.Hoewel we zaterdag verloren hebben, zie ik de toekomst van Rozenburg rooskleurig tegemoet.’’

1 november 2002

Gelezen in het Rotterdams Dagblad
SV Simonshaven wil een sterke start beloond zien.

23 oktober 2002

Het fanatieke baasje van Rozenburg
Wervelwind Mustafa Eryadin droomt ervan weer profvoetballer te zijn.

Mustafa Eraydin heeft de hoop op voortzetting van zijn profcarrière nog niet opgegeven. "Ik heb wat contacten lopen en hoop dat daar toch wat uitkomt,"zegt hij. 'Oud? Nee joh, ik voel me echt niet oud. Ik kan nog makkelijk zes, zeven jaar ergens spelen.'

Twinkelen
* Galatasaray, Konjaspor, Adanaspor, Aksarayspor en Karamanspor.* De ogen van de 27-jarige aanvaller twinkelen als hij de clubs opnoemt waar hij in Turkije zijn brood verdiende. * Ik ben tien jaar prof geweest. Ik was linksbuiten of speelde achter de spitsen. Ik behoorde bij mijn clubs tot de bekendste voetballers. Als ik op straat liep dan werd ik herkend en maakten de mensen een praatje met mij. Het was een leuke tijd. Het is jammer dat het profvoetbal voor mij nu alweer een tijdje voorbij is. Ik snap ook nog steeds niet goed hoe dat heeft kunnen gebeuren*.

Eraydin verbrandde bijna twee jaar geleden zijn schepen in Turkije achter zich en voegde zich bij zijn vrouw in Nederland omdat hij daar 'via via wat contacten in de voetballerij had lopen' die hem bij Sparta aan een contract zouden kunnen helpen. "Ik kwam hierheen als prof, maar ben door de regels van de voetbalbond buiten de boot gevallen," legt hij uit. "Een voetballer uit een land van buiten de Europese Unie moet aan allerlei voorwaarden voldoen wil hij hier mogen spelen en ik voldeed daar niet aan. Ik baal daar nog steeds van.

Hellevoetsluis
Toen ook bleek dat de hoofdklassers Eraydin niet met open armen verwelkomden, belande hij bij de zondag van Hellevoetsluis."De overschrijvingstermijn was bijna gesloten en ik heb toen maar voor Hellevoetsluis gekozen," licht de inwoner van Spijkenisse toe."Via kennissen van mijn vrouw ben ik daar terecht gekomen. Het niveau van de tweede klasse was wel wat lager dan ik in Turkije heb gespeeld, maar ik heb het er toch goed naar mijn zin gehad. Ik ben er niet gebleven omdat ik vooruit wil in mijn carrière." Verrassenderwijs koos Eraydin er niet voor zijn geluk bij een hoofdklasser te gaan beproeven, maar vertrok naar Rozenburg, een naar de derde klasse teruggevallen voormalig hoofdklasser. "Ik vond dat Rozenburg me het beste aanbod deed," laat hij weten. Ik heb het complex van Rozenburg bekeken en het sprak me ook aan dat de club weer terug wil naar een hoger niveau. Bovendien ken ik de sponsor van Rozenburg goed. Zij kennen mij uit Turkije en zo is het contact gelegd."

Ook bij Rozenburg laat Eraydin zien een gretige, technische en doelgerichte aanvaller te zijn. Del Pierro wordt hij vanwege zijn uiterlijke gelijkenis met de Italiaanse vedette op sportpark West genoemd. "Ik denk dat ik zo fanatiek ben omdat ik prof ben geweest," zegt hij. "In Turkije betekende het verschil tussen winnen en verliezen veel geld. Dat kreeg je als speler ingeprent. Bovendien kwamen er duizenden mensen naar de wedstrijden kijken, dan moet je natuurlijk wel je best doen. Als je verloor, was je soms niet veilig voor je eigen supporters."

Gezien zijn ambities is de Spijkenisser bij amateurclubs altijd op doortocht. Eraydin wil namelijk niets liever dan de draad van zijn profcarrière weer oppakken. "Ik wil altijd zo hoog mogelijk spelen,"sluit hij af. "Ik heb wat contacten lopen en hoop dat daar toch wat uitkomt. Oud? Nee joh, ik voel me echt niet oud. Ik kan nog makkelijk ergens zes, zeven jaar ergens spelen.En als dat niet lukt, dan blijf ik toch nog bij het voetbal betrokken.Ik wordt namelijk manager. Dat wil zeggen dat ik spelers vanuit Turkije hier bij clubs ga proberen onder te brengen en andersom. In de toekomst wil ik ook trainer worden."

Voorlopig probeert Eraydin zich zo goed mogelijk bij Rozenburg te precenteren. "We willen kampioen worden,"gaat hij verder. Ik kan het ook goed met mijn collega's vinden. We staan nu vierde en hebben een achterstand van twee punten op de koploper. Ik heb in de competitie vijf doelpunten gemaakt. Maar daar moet ik wel bij zeggen dat ik twee wedstrijden geschorst ben geweest. Ik hoop een doelpunt of twintig te maken. Zo wil ik mijn steentje bijdragen aan een goede klassering van Rozenburg."

Rozenburg-
Dat bekervoetbal best attractief kan zijn, bewezen Rozenburg en Hekelingen gisteravond. De streekgenoten speelden in de eerste poulwedstrijd van de strijd om de districtsbeker op een uitstekend bespeelbaar bijveld van sportpark West vol op de aanval. Over de hele wedstrijd gezien was er van krachtsverschil nauwelijks sprake. Dat Rozenburg met 2-1 won, was gezien de kansenverhouding wel verdient.


De voorbereiding verloopt voor de zaterdag-derdeklasser tot nu toe voortvarend.Ook tegen zondag-tweedeklasser Hekelingen kwam Rozenburg weer goed voor de dag."We hebben het goed uitgespeeld," glunderde winnend coach Daan van der Meer."Ik zie deze bekerwedstrijd als een oefenpot en als deze dan ook nog wordt gewonnen,is dat mooi meegenomen. Eindelijk begint de ploeg te spelen zoals ik dat voor ogen heb. Iedereen mag aanvallen. Ja, de backs ook. Als ze maar op tijd terug zijn. Je ziet het aan de jongens. Ze zijn total loss, maar voldaan. Ze hebben zelfvertrouwen en dat zie je in het veld terug." De trainer van Rozenburg moet hebben genoten van het spel van archtect Oktay Erad, doorzetter Halim Cetinkil en de snelle en behendige Mustafa Eraydin, allen afkomstig van Hellevoetsluis-zondag. De laatste bleek zelfs een gouden wissel Een Hekelingse aanval werd zo'n tien minutenvoor tijd met een wilde trap naar voren afgeslagen. Eraydin zette de turbo erop, trok drie Hekelingers naar zich toe en legde de bal met een ragfijne voorzet vanaf de acherlijn panklaar voor Halim Cettinkil. De centrumspits schoof de bal vervolgens achter doelman Danny Voets: 2-1.
In de eerste helft had de thuisclub weinig geluk. Mevin Miller, Ronard Venekamp en Erik van de Ridder raakten allen het houtwerk. Daarnaast moest Voets vol aan de bak om een kogel van Erad buiten zijn doel te houden. Ook de aanvallen van Hekelingen oogden goed, maar Danny Pelizzon, Jan Cohen en Peter Taal wisten zich niet tot schutter te ontpoppen.


Na de pauze leek Hekelingen dan toch orde op zaken te stellen. Doelman Michael Kruize liet op kogels van Alberto Andrade, Cesar lopes en wederom Andrade zien uit het goede keepershout te zijn gesneden. Na een kleine twintig minuten was het aan de overzijde raak, toen Oktay Erad in samenwerking met Patrick Versluis een weergaloze actie besloot met een treffer:1-0
De formatie van trainer John Corver was geenzins uit het veld geslagen. Nadat Clyde Chan-Jon-Chu het doel na een prima aanval te hoog had gezocht, vloerde Richard Oosterlee de doorgebroken Martin Monster.Lopez maakte vanaf de stip geen fout: 1-1.Het spel golfde daarna op en neer Tien minuten voor tijd ontpopte Cetinkil zich na een snel uitgevoerde counter via Eraydin als matchwinnaar: 2-1.
Hoewel de zondagtweedeklasser aan het kortste eind trok, was Corver geenzins aangeslagen:"We hebben goed gespeeld, maar misten slagvaardigheid in de afwerking.En dat terwijl we goede spitsen hebben. Daarnaast hebben we de doelgroepen achterin te makkelijk weggegeven en dat is zonde. Maar goed, ik heb alle vertrouwen in deze groep. Het voetbal is goed, de spelers zijn gretig. Dit soort wedstrijden heb je nodig om in competitievorm te komen. Maar we moeten zuiniger zijn. Dat frivole mag, maar de slordigheden moeten er uit. Je mag best weleens tevreden zijn met een gelijkspel.

Bijzonderheden:
Scheidsrechter Leo Looije uit 's-Gravendeel gaf geel aan Cesar Lopes (Hekelingen) Bij Rozenburg ontbraken Jeffrey Emor, Robert van Zevenbergen (beiden geschorst) en Patrick Oosterlee (twee hechtingen in zijn lip). Hekelingen moest het stellen zonder Dennis Karsten (ontsteking in de lies) en Erik van de Salm (vakantie).